Rybia łuska to grupa chorób charakteryzujących się nadmiernym rogowaceniem naskórka i równoczesnymi zaburzeniami jego usuwania, co prowadzi do powstawania na skórze zmian przypominających łuskę ryby. W rzadszych przypadkach, choroba może być wynikiem osłabienia organizmu i jednym z czynników alarmujących, potencjalnie związanych z toczącym się w organizmie procesem nowotworowym. Znacznie częściej jest to jednak forma dziedziczna, ujawniająca się tuż po urodzeniu lub we wczesnym dzieciństwie.
Dygresja: Należę do tej większej grupy. ↑
Najcięższe postaci choroby dziedziczone są w sposób autosomalny recesywny; obciążone nią dzieci rodzą się zwykle pokryte łuskami twardego, zrogowaciałego naskórka (płód arlekin) i zazwyczaj nie przeżywają pierwszego tygodnia życia. Łagodniejszy typ choroby - nadmierne rogowacenie epidermolityczne - zazwyczaj nie wiążę się z poważnymi powikłaniami, a nasilenie choroby zmniejsza się z wiekiem. Rybia łuska dziedziczona z chromosomem X dotyka nawet 1 na 250 noworodków. Rzadsze typy choroby obserwuje się u 1 na 200 000 osób.
Wersja dla bardziej zainteresowanych:
Zarówno rybia łuska wrodzona jak i dziedziczona powstają w następstwie genetycznych uszkodzeń lub mutacji genów oraz powstających w związku z tym zaburzeń wielu organelli komórkowych naskórka, skóry właściwej i innych tkanek. Warunkują one defekty strukturalne naskórka oraz zaburzenia biochemiczne lipidów warstwy rogowej i keratyn naskórkowych (6, 7, 10, 12, 13, 14, 15, 23, 29, 31, 33, 34, 35). Zaburzenia rogowacenia naskórka w rybiej łusce są rozlane i dotyczą całej skóry, zarówno skóry gładkiej – twarzy, szyi, tułowia i kończyn, owłosionej skóry głowy, dłoni, podeszew oraz przydatków skóry – płytek paznokciowych i włosów – zespół Nethertona oraz inne (22, 38, 39). Obraz kliniczny rybiej łuski jest różny w zależności od odmiany, poza tym wykazuje różnice fenotypowe. We wszystkich odmianach rybiej łuski wrodzonej (ichthyosis congenita) i rybiej łuski dziedzicznej (ichthyosis hereditaria), poza rybią łuską czerniejącą s. rybią łuską X – chromosomalną, zmiany na dłoniach i podeszwach występują jako wyraz uogólnionego nadmiernego rogowacenia naskórka z różnym fenotypowym nasileniem i pojawiają się w tym samym czasie co zmiany w innych okolicach skóry. Cecha ta odróżnia rybią łuskę wrodzoną i rybią łuskę pospolitą od idiopatycznego dziedzicznego nadmiernego rogowacenia skóry dłoni i podeszew, w których zmiany na dłoniach i podeszwach występują pierwotnie. Mogą one ograniczać się do wyłącznego występowania w tych miejscach lub też występują cechy transgrediencji tj. występowania ognisk rogowacenia na grzbietach rąk i stóp, okolicach łokci, kolan oraz innych miejscach twarzy, tułowia i kończyn, które pojawiają się zazwyczaj później (40, 41, 43, 44).
Leczenie:
Niestety, jak w przypadku większości chorób o podłożu genetycznym możliwe jest tylko leczenie objawowe. Dotychczas nie poznano metod pozwalających na usunięcie przyczyn schorzenia.
Chorych cierpiących z powodu rybiej łuski można leczyć preparatami doustnymi lub stosowanymi miejscowo.
No więc w tym momencie jesteśmy nieco doinformowani 😀
W kolejnych wpisach ze strony medycznej podejmę temat odmian w jakich występuje rybia łuska oraz wrzucę drobne statystyki!
_________________________________________________________________________________
Jeśli jesteście zainteresowani tym tematem i ciekawi kolejnego, dajcie znać! Będzie mi bardzo miło i zwiększy moją motywację do regularnego pisania! 😃
Wpadajcie także na mój Instagram!
Buziaki! 😘
Baśka
warsawgenomics.pl
czytelniamedyczna.pl
medonet.pl